Onze eerste thuiswedstrijd van het seizoen,
en uiteindelijk waren we met een heel legioen.
Al met al was het een mooi gezicht,
en er is een reden dat ik hier nu over dicht.
Oorspronkelijk schreef Wilma vorig week het eerste verslag,
maar dat wil ze eigenlijk alleen op een bepaalde feestdag
waarop rijmen hoort, met een pepernoot erbij,
maar ook in oktober maakt rijmen de mensen toch blij?
Wilma begon aan de kant, maar mocht al snel stralen,
want Marleen stond van haar veters te balen.
Ze had een moeilijke knoop in haar veters gekregen,
waardoor ze zich niet meer normaal kon bewegen.
Karin had duidelijk haar veterstrikdiploma gehaald,
en dubbele knopen is iets wat de tegenstander uit de focus haalt.
Samen met Marieke deden zij het verdelen van het spel,
en ze bewogen zich beide goed en snel.
Laura en Veerle stonden ook aan de rechterkant van het veld,
en zij stonden daar als dia opgesteld.
Drie-meteraanvallen afgewisseld met een aanval aan het net,
ze vonden het daar echt je-van-het.
Aan de linkerkant van het veld stonden meerdere spelers,
en nee dat zijn dan dus niet de spelverdelers.
Wilma, Marleen en Anne-Laura stonden op buiten te knallen,
zij zorgden voor prachtige slagen en prikballen.
Op het midden stonden Marie en Paulien te springen,
en soms hadden ze zelfs zin in een liedje zingen.
Paulien had soms wat last van pizza’s en Marie van haar knie,
maar eigenlijk zorgden ze allebei voor veel positieve energie.
Hanneke versterkte het midden als invaller van een ander team,
en deze invalbeurt was geheel legitiem.
Ze had een teamgenoot meegenomen en die gaf ons tips en tricks,
want Marianne was onze coach, dat is niet niks!
De wedstrijd duurde best lang en kende pieken en dalen,
ons middengat deed uiteindelijk de wedstrijd bepalen,
Zo verloren we de vijfde set tot onze spijt,
maar de bitterballen hadden we wel verdiend na deze strijd!
Liefs, Piet (met een ‘veer’ op zijn hoed, zoals je ziet)
